12 september

Een week geleden dat ik een verhaal gepost heb. Gelukkig houd ik netjes elke dag een dagboek bij, om alle belevingen te noteren.
Zondagmorgen ben ik voor het eerst naar de kerk geweest. De avond er voor opgezocht waar het precies was en de tijden genoteerd. Het was echt een kerk, een oud gebouw met mooie kerkramen. Een bijzondere dienst heb ik mogen beleven. In je eentje, in een vreemd land een kerk bezoeken. Toch is er een verbondenheid wanneer je z'n kerk binnenloopt. Natuurlijk wordt ik aangezien als stagiaire, daar kan ik niet onderuit. Lang, blond en knal rood van de zon! Hah! Jij bent vast een stagiare, glimlacht de vrouw bij de ingang.
De dienst was traditioneel, met orgel, kerkzakken, hele dienst zitten en samen het 'Onze Vader' opzeggen. De dominee zag er ook echt uit als een dominee. De dienst was helemaal in het nederlands en de gezangen kon ik heerlijk meezingen. Een handje vol mensen binnen, dat was wel spijtig om te zien. Vooral oudere mensen, of gezinnen met kinderen. Niet van mijn leeftijd. Ik had nog wel te hoopt op nieuwe contacten. Volgende week misschien.

Smiddags heerlijk naar Kokomobeach geweest! Heerlijk gezwommen en genoten! Het weekend doet mij toch goed. Ik knap er altijd flink van op, om de nieuwe werk week weer aan te kunnen.

Deze week was het erg rustig in de zaak. Vandaag(maandag) ook de GV-mederwerker gearriveerd. Hopelijk komt er wel genoeg werk binnen dacht ik nog. Niet veel later zaten we gezellig te kletsen met een zak chips op tafel. Helaas no jobs! De rest van de week ging het eigenlijk zo. De jobs nemen af en de crisis is ook goed zichtbaar op curacao. Kleine opdrachten van klanten die aanpassingen willen komen wel, maar echt nieuwe opdracht nee. De baas is ook veel weg, al is dat een goed teken om klanten binnen te slepen.
S avonds kijk ik films op mijn kamer. Het is niet veilig om alleen ergens naar toe te gaan, maar ook de auto wil nog niet echt lukken. Ik probeer het een beetje los te laten en zien wat er gaat komen. Er is heel veel, maar in je eentje kun je het niet betalen. Vele zitten in een huis met studenten en dan kun je makkelijk een auto delen met z'n allen.

De contacten van thuis onderhoud ik goed via de facebook/skype en mail. Zo heb ik deze week weer heerlijk kunnen werken met Sip en puk, mijn eigen getekende poppetjes. Ze gaan opnieuw trouwen! Deze keer in een fiat 500. Het ontwerp is nog even geheim omdat het voor een klant is. Erg leuk!

Het gaat toch elke dag wel een beetje beter. Echt wennen zal ik niet doen omdat ik mij niet thuis voel. Toch heb ik geen spijt van deze uitdaging. Ik heb nu al zoveel geleerd van mijzelf, van andere om mij heen en van de praktische dingen die ik moest doen. Het is een hele ervaring en je leert altijd wel iets. Iets nieuws opbouwen kost tijd. Aankomende maandag zit ik hier een maand. Klinkt lang, voelt ook wel lang. Maar dankzij de technische methodes kan ik goed contacten.

God heeft een plan met deze uitdaging en ik ga hem aan! Het is goed om soms echt out of the box te gaan. Je zelf ergens in te werpen om te weten dat alles wat je nodig hebt, in je zit. Je ontdekt nieuwe dingen van jezelf, maar ook momenten waarop je het even moeilijk hebt. Dat geeft allemaal niets, ik zie die moment als zeer speciaal. Met God in beweging zijn in Zijn plannen is soms heel verrassend. Daar ga ik voor.

Ik bedank de mensen die mij een kaartje gestuurd hebben! Erg leuk om post te ontvangen.